We zijn landrotten

Ik stap de douche uit en sla een grote badhanddoek om me heen. Ik hoor Suus vragen vanuit de ge-aircode slaapkamer of ik een glaasje water wil meenemen. De was hangt in onze tweede slaapkamer te drogen en ik doe de schuifpui van ons balkon nog even dicht……

In september groeide de onrust in het Atlantische Basin en er was geen uitzicht dat landen om ons heen open zouden gaan. We gingen samen eens spreekwoordelijke, misschien ook wel letterlijk, om tafel zitten. Saint Vincent en de Grenadines zijn prachtig maar we waren ook wel klaar om door te varen. De eilanden zijn ook erg duur. “Wat zijn de opties?”, was de vraag ter tafel. Noordelijker varen verhoogd de kans op orkanen en eigenlijk is er ook nauwelijks wat open, zuidelijk varen kan niet heel veel verder dan Grenada, en daar moet je in quarantine. De ABC eilanden liggen westelijk en zijn officieel uit de “Hurricane Belt”. Dat betekent dat de kans op orkanen heel erg klein zijn, echter later terugkomen naar de oostelijke Carieb is weer erg lastig met een wind die altijd uit het noord-oosten komt. En met een zeilboot kom je niet tegen de wind in, en een stroming richting het westen maakt het nog lastiger. 

 

We hadden ondertussen al besloten om niet in januari 2021 naar de Stille Oceaan te gaan, maar het jaar daarna. We blijven een seizoen/jaar extra in de Caribische zee. Door Corona hebben we nog veel te weinig gezien van de prachtige eilanden in de Caribische zee, en daarnaast is de onzekerheid in de onmetelijk grote Stille oceaan van gesloten, sluitende dan wel regel-veranderende landen in deze Corona tijd te groot. Het besluit geeft veel rust, we hoeven even niks en we nemen de tijd. Dit jaar staat in het teken van genieten van de Carieb. Nu kunnen we ook nog wat extra budget opbouwen voor onze reis over de Stille Oceaan, waar internet waarschijnlijk veel lastiger te vinden is. 

^ We besluiten tijdens het orkaanseizoen toch niet door te varen naar Panama maar nog 1 jaar extra in de Carieb te blijven.

Dit verhoogde budget wordt echter door de volgende keuze gedeeltelijk ook alweer opgegeten. We besluiten namelijk tijdens een van onze “captain meetings” dat we een onderweg-refit gaan doen. De planning was om dit te doen voordat we het Panamakanaal door zouden gaan naar de Stille oceaan, waar onderhoud en reparaties duur en erg lastig kunnen zijn. Nu zijn we een jaar langer in de Carieb en zonder veel mogelijkheid tot “cruisen” (hoppen van het ene eiland naar het andere), ons idee van reizen. Een perfect moment om dan maar een “pauze” te houden, de boot op de kant te zetten en veel onderhoud en nieuwe klussen te doen. Door het heftige orkaanseizoen durven we de boot niet op de kant te zetten in de “hurricane belt”, het gebeid waar tot 1 november de orkanen ronddwalen. Een boot op het droge heeft weinig uitwijkmogelijkheid. Daarom varen we half september in 4 dagen naar Curaçao.

> Yndeleau wordt bij Curacao Marine op de kant gezet en de kluslijst is weer heropend.

Na een langzame, en hele rustige tocht komen we uitgerust aan in Curaçao. Zeilboten Zoma, Temanua en L’Alchimiste verwelkomen ons, drie bevriende boten. En binnen de kortste keren zitten we ook weer heerlijk met Olivier en Isabel van zeilboot Galena te borrelen. Zij besloten na een onwijs gezellig lockdown samen in Martinique dat ze niet naar Nederland terug zouden varen, maar zijn naar dit Nederlandse eiland gevaren om te gaan werken als consultant en advocaat. Daarnaast krijgen we steeds meer berichtjes van mensen die ons volgden of die we via via kennen. Ons sociale netwerk maar ook het netwerk waarbij je de juiste plekjes weet voor onderdelen etc begint zich al snel te vormen.  Waar het begon met “alleen wat onderhoud”, groeide de kluslijst enorm. We besluiten de badkamer er uit te slopen en opnieuw te bouwen, we halen de as en schroefasafdichting er uit en gaan deze vernieuwen omdat hij maar blijft lekken, we gaan een watermaker installeren (van zeewater kunnen we straks drinkwater maken), we krijgen een wasmachine, het onderwaterschip moet gerepareerd, we designen een nieuwe ankerroller, we pakken alle roestplekjes aan en zo gaat de lijst nog wel even door. Na twee periodes van totale chaos van de boot in Nederland besluiten we om te kijken of we nu voor een goede prijs een appartement kunnen huren. Binnen de kortste keren hebben we een fantastisch, betaalbaar appartement, een grote auto en staat de boot op de kant. Doordat Suus een aantal vette nieuwe opdrachten krijgt verdelen we de taken. Ik sta elke ochtend om 6 uur op de werf aan de boot te klussen, en Suus klapt haar laptop open en kan met goed internet veel meters maken qua werk.

Ons gestructureerde landleven is weer even terug. Nu ik dit schrijf op zondag (twee weken voordat deze blog online komt helaas) hebben we lekker weekend. Ik heb vanochtend een klein verf rondje gedaan, en daarna hielden we een heerlijk uitje met Jeroen, Tina en kleine baby Teddy. Heerlijk om ze weer te zien! Het voelt even als pauze maar ook weer als een ander leuk deel van onze reis. We zijn weer landrotten en dromen om weer op het water te leven. Het versterkt ons gevoel dat we met onze reis “op de goede weg zijn”, maar tegelijkertijd merken we ook dat we een makkelijke douche en een airco in de slaapkamer wel erg lekker vinden als het meer dan 35 graden is na een dag in de zon schuren. Moeten we dan misschien toch ook maar een airco inbouwen…?

^ De kluslijst groeit nog steeds.

Heerlijk om weer oude zeilvrienden te ontmoeten hier in Curacao.

Bijna alles breken we uit de badkamer. De douche vloer was niet waterdicht, de toilet stond wiebelig, er was nog geen raam, de kast was irritant. Van alles waardoor we nu ervoor hebben gekozen alles er uit te halen en de gehele badkamer opnieuw op te bouwen.

We proberen de weekenden vrij te houden om leuke dingen te blijven doen.

We splitsen de grote watertank in 2-en (van 1000 Liter naar 2 keer 500). Suus smeert hier de watertanks van binnen weer in met cement.

Jeroen, Tina en kleine Teddy (3mnd) zoeken ons op. Onwijs cool om ze weer te zien en kennis te maken met Teddy. We leven onze droom maar missen ook enorm veel…

We hopen dat we snel weer het water in kunnen. Landrotten is weer even leuk, maar we zijn toch echt waterratten! 

We hebben een groentetuintje!

De dagen beginnen in elkaar te versmelten. De sociale contacten bestaan grotendeels uit een bezoekje waarbij we in de bijboot blijven zitten. En verder gaan de dagen verdomd snel. Onwaarschijnlijk hoe een klusje, even werken, snel boodschapje doen en koken je van 8 uur ‘s ochtends in een keer naar 8 uur ‘s avonds kan brengen. Als ik tijdens zonsondergang richting de haven SUP om de Kobbe even een kort bezoekje te brengen hoor je bijna niks in de baai. Het is een prachtig gezicht als de wind ook helemaal ingezakt is als ik terug vaar. De rust lijkt alleen doorbroken te worden door de regelmatige paddle die ik in het water steek. Heel af en toe “Bonsoir” ik een boot waar mensen buiten zitten maar de lock-down rust is duidelijk.

^ Met de bijboot mogen we nog wel bewegen. Even buurten bij een andere boot betekent toch vaak in de bijboot blijven zitten.

Helaas krijgen we via verschillende kanalen ook andere verhalen te horen. In Curaçao mag een Noorse boot niet inklaren en wordt zelfs gedreigd om weggesleept te worden. In Jamaica is een schip die geweigerd is, zelfs los gesneden van zijn mooring (de boei waar hij aan lag). Er gaan ook verhalen rond dat er op een ander eiland bijbootjes lek worden gestoken door lokale mensen omdat ze bang zijn dat zeilers het virus brengt. Het zijn spannende en beangstigende verhalen maar het lijken nog incidenten die niet algemeen zijn. We horen ook veel verhalen van rust en gemeenschapszin maar tegelijkertijd moeten we ons ook realiseren dat we als “cruiser” niet ons hele schip gaan volladen voor 3 maanden op eilanden waar maar 1 supermarktje is voor de gehele bevolking. Het sterkt ons wel in de keuze die wij gemaakt hebben om zo snel mogelijk naar Martinique te gaan. 

“Yeeeees, de eerste twee plantjes zijn er!” Suus komt stralend van trots binnen met een bakje aarde. “Wat cool” zeg ik terwijl ik nog een beetje vertwijfeld in de bak kijk. “Jaa ik zie ze, maar heb je een vergrootglas?”. Twee mini blaadjes steken hun kopje boven het zand uit. Het groentetuintje van Suus begint vorm aan te nemen. Overal staan bakjes met aarde, sommige gevuld met stekjes van de planten die we hadden aan boord, de citroenmelisse die we nog op Union Island geplukt hadden of zaadjes van koriander, basilicum, tijm, rozemarijn of rucola. We hebben inmiddels ook 230 volt op de contactdozen staan aan boord. De omvormer die ik ingebouwd heb in Tenerife had nog geen verbinding met de contactdozen. De tandenborstels en het epileerapparaat werden altijd in of naast het motorhok gebruikt. Aangezien we hier zoveel mogelijk gas willen besparen, en daarom de waterkoker echt zijn gaan gebruiken, kwam de noodzaak door alle verlengsnoeren waar we over struikelde hoger te liggen. Flink wat meters draden doortrekken verder hebben we nu op een contactdoos onder de bank, in de bun, in het motorhok en in de nieuwe prachtige ingebouwde contactdozen in de keuken gewoon 230 volt! Het voelt als een enorme luxe.

Even technisch:

Het omschakelkastje zorgt er nu voor dat de contactdozen door de omvormer of de walstroom gevoed kunnen worden. De walstroom zit bij ons op de prioriteit ingang waardoor dit kastje zorgt dat het boordnet gevoed wordt door de walstroom als die er is. En voorkomt daarmee dat je omvormer getoast wordt als je vergeet deze uit te zetten als je walstroom in plugt. (zie https://www.4campers.nl/installatie-materiaal/229-omschakelautomaat-tussen-omvormer-en-de-paal.html )

“We are going to do a breathing exercise. It is called breathing in squares”. Suus praat in de marifoon terwijl ik op bed lig te luisteren. Wat ben ik trots op haar. De dag daarvoor plaatste ze het idee op de Facebook groep van Martinique Cruisers. In deze tijd van verwarring en onduidelijkheid blijken veel mensen enthousiast over een ontspanning en ademhaling oefening. En nu heeft ze een uitzending. Helaas is het technisch nog niet helemaal goed gegaan waardoor veel mensen maar een gedeelte van de uitzending te horen hebben gekregen. Gelukkig heeft ze het ook opgenomen en is het via deze link terug te luisteren. Wie had ooit gedacht dat we ons eigen  PODCAST kanaal zouden beginnen:

https://anchor.fm/yndeleau/episodes/ep-ebro00/23-03-2020-VHF-relax-a1onubu

< Alle tijd om brood te bakken en te experimenteren met ingrediënten. Hier een versie met ui, kaas en chorizo. 

Update over de motor: 

Ik zou het bijna vergeten. De motor doet het weer helemaal naar behoren. Bij vertrek voor onze grote oversteek maar ook bij aankomst gaf deze enorme problemen. Hij werd veels te warm. Het bleek al snel een probleem in het koelsysteem en dan specifiek in de circulatie van de koelvloeistof. Het was weer een hele leerschool maar ik zal proberen uit te leggen wat ik geleerd heb over de werking en daarmee ook het probleem lijkt te hebben gelocaliseerd: Onze dieselmotor is watergekoelt. Dat betekent dat het buitenwater, het zeewater, wordt opgepompt en door een warmtewisselaar heen gaat. Deze warmtewisselaar koelt de koelvloeistof die dan weer door de motor wordt gepompt en koelt daarmee het blok. Als dit echter altijd op deze manier zou gaan zoals hierboven beschreven dan is je motor in zeewater van 28 graden een andere temperatuur dan in zeewater van 5 graden. En zal hij ook moeilijk op 1 temperatuur komen en blijven. Bouwers van motors geven altijd een ideale werktemperatuur af en daar moet je proberen de motor op te krijgen en te houden. Daarom is er een thermostaat ingebouwd. Wie ons heeft gevolgd weet waarschijnlijk al dat de motor is ingebouwd zonder een thermostaat. Helaas wist ik er op dat moment nog niks vanaf maar nadat ik daarachter kwam heb ik deze in Tenerife ingebouwd. Deze heeft 1 simpele beweging. Open als het te warm is, en sluiten als het te koud is. De koelvloeistof wordt dan niet altijd gekoeld door het buitenwater maar alleen als de motor te warm dreigt te worden, gaat de thermostaat open, en zal de koelvloeistof weer gekoeld worden door het buitenwater. Zo blijft onze motor altijd rond de 82 graden. Behalve als er iets mis gaat…

De monteur die de motor heeft ingebouwd heeft ook een bypass gebouwd om de motor aan te sluiten op de boiler. Hiermee zou je er voor kunnen zorgen dat je het warme koelvloeistof ook door de boiler kan laten stromen. Hiermee koel je je koelvloeistof alweer een beetje en verwarm je de boiler. Hij is alleen zo aangesloten dat ik hem niet op mijn boiler kan aansluiten en nu het grote probleem: Deze bypass ontlucht heel slecht. De circulatie bleek na 24 uur niet varen niet te werken een luchtbel leek het probleem. Als ik hem weer ontluchten deed hij het weer goed. Een tijdje hebben we zo gevaren, elke keer ontluchten en dan deed hij het weer. Na alles uitgesloten te hebben lijken het nu een verbinding te zijn van deze bypass die ik nu luchtdicht heb gemaakt met rubber tape. We hebben nu geen problemen meer en als dit definitief de oplossing blijkt gaan we een betere blijvende oplossing maken. Voor nu lijkt het zo goed te gaan!

Zwemmen met dolfijnen

Zwemmen met dolfijnen 

Met 2 hengels en een handlijn stap ik in onze Highfield bijboot. Heel voorzichtig laat ik de haken en het aas het water in zakken. Ons bijbootje heeft een harde bodem maar de drijvers zijn opblaasbaar, dus daar willen we geen gaatjes in krijgen. “Tot zo lieverd!”, ik start de motor en vaar heel rustig van de boot weg. We liggen in een baaitje aan de noordkant van Tenerife. Prachtig weer verwelkomde ons op kerstavond in deze prachtige omgeving met grote hellingen en een zwart strand. De golven zijn te hoog om met ons bootje aan de kant te komen en zojuist is onze enige buurboot vertrokken. We liggen hier met kerst helemaal alleen. Zonder familie en vrienden. Een bijzonder gevoel. Met de satelliet telefoon hebben we de avond van te voren een kerstwens gestuurd naar onze families terwijl we aan ons vegetarisch kerstdiner zaten. We vertrokken van Lanzarote met het idee om naar een ankerplek te gaan waar we nog wel wat boodschappen konden doen. We vonden deze plek, dus we maken maar een heerlijk diner uit blik en een restje paprika.

Een half uur tuf ik langs de kust. In mijn gedachten zie ik me al met een enorme tonijn terug bij de boot komen. Oermannelijk. Suus die me trots verwelkomt. Als ik in de verte 2 andere bootjes met meerdere hengels zie krijg ik weer het volste vertrouwen. Ik geef wat extra gas en voel nog even aan de handlijn. Als ik weer rustig zit, zie ik erg in de verte wat vogels vliegen. Ik stuur wat bij, geef wat meer gas. Meeuwen zijn vaak een teken van jagende vissen.  De opgejaagde vissen worden naar de oppervlak gedreven waar de meeuwen dan ook de kans krijgen om een kerstmaal op te duiken. De perfecte plek voor deze jager in zijn bijboot om daar ook eens even lekker van te profiteren. Als ik dichterbij kom zie ik een grote vis springen. Het blijken dolfijnen! Ik vaar 2 keer langs een groepje dolfijnen om de tonijnen die vaak samen jagen te overtuigen van een lekker hapje. Maar mijn hengels blijven rustig. Als ik naar een groepje vaar blijken ze opeens overal om me heen te zijn. Als ik iets meer gas geef, zie ik ze verderop omkeren en naar mij toe schieten. Terwijl ze met de boeggolf spelen en naast mij springen scheur ik door de groep heen tot ik me realiseer dat de lijnen nog uit staan. Verschrikt gooi ik het gas dicht en haal de lijnen binnen. Als ik klaar ben zie ik mijn snorkel en duikbril liggen. Rustig vaar ik naar de groep die al wat verder gezwommen is. Als ik er in lig zijn ze weer weg, het water is zo helder dat ik enorm ver kan zien maar helaas zijn de dolfijnen hem gesmeerd. Nog twee keer probeer ik het. Als ik het de vierde keer wil proberen zie ik echt overal om me heen dolfijnen boven water springen. Dit moet hem toch worden. Heel voorzichtig laat ik me in het water zakken. Ver onder me zie ik wel 100 dolfijnen wegzwemmen, als ik me heel rustig omdraai zie ik dat een groepje van 20 dolfijnen onder me zwemt. Draaiend blijven ze me observeren. Een kwartier lang dobber ik boven ze en geniet ik met volle teugen. Als ze wegzwemmen klim ik weer de bijboot in. Helemaal in extase wil ik zo snel mogelijk naar Suus. Vol gas scheur ik in een half uur terug naar de boot. Zou het lukken om met Suus terug te keren en samen met ze te zwemmen? Vol enthousiasme springen we samen in de boot. Helaas vinden we ze niet meer en als de wind en golven aantrekken houden we het voor gezien. 

 

2e kerstdag varen we naar Santa Cruz. In de haven zullen we aan onze laatste voorbereidingen beginnen voor de oversteek. Als we liggen komen Arnoud, Rosan en Berend van de Doejong al aangelopen. We steken de BBQ aan en hebben een gezellige 2e kerstdag, met vlees.

Klaarmaken voor Vertrek – Zeilen augustus 2019

Jurre wrote a lovely article for the Dutch magazine Zeilen about all the preparations of the last year. It was published in the August 2019-edition. It’s in Dutch, if we find the time, we’ll translate it and share the English version as well. Or if someone feels really bored; feel free to help us with a translation 😉

For all those Dutchies out there: enjoy the article!

Zeilen augustus 2019 – Klaarmaken voor vertrek

Installation of Python Drive

Een nieuwe overbrenging van as naar keerkoppeling.

Situatie:

Doormiddel van een ouderswetse kardanoverbrenging werd vanaf de keerkoppeling de kracht in een hoek overgebracht naar de as. Onze DAF 575 staat uit het lood. Verticaal maar ook horizontaal. 

Probleem:

Ik twijfelde sterk over de staat en oplossing die deze kardanoverbrenging was. Daarnaast zat er een groot stuwdruklager (die de as op zijn plek houdt ten opzichte van de huiddoorvoer) die nog grotere twijfels veroorzaakte. Daarnaast was er een erg korte inbouwlengte mogelijk…

Oplossing:

Een Python Drive is er voor gemaakt om grote krachten te koppelen en faciliteerd ook met name een motor die uit het lood staat. Het is zelfs zo dat deze homokinetische koppeling dit juist nodig heeft om gesmeerd te zijn. Dus ons probleem van uit het lood staan werd nu opeens een positief punt. De Python Drive heeft de koppeling en stuwdruklager in 1. Theoritisch in eerste instantie een fantastische vondst…

Installatie van Python Drive

 


Before and After:

 

 


De klus:

Inbouwen van de onderhoudsvrije homokinetische stuwdruklager. Hiervoor was een nieuwe fundering nodig, en daarnaast ook een overkapping om de stuwdruklager te beschermen. 

Benodigdheden:

  • Nieuwe fundering
  • Python drive

Hulp/advies:

  • Leo van Drinkwaard
  • Herman Legtenberg: Schoonvader die op basis van mijn tekeningen 2 funderingen gesneden/gelast heeft.

 

Video:

 

Upgrading the navigation corner (kaartentafel)

Een nieuwe zithoek in de kaartentafel en nieuw dashboard voor schakelpaneel en apparatuur.

Situatie:

Yndeleau had geen kaartentafel waar je aan kon zitten en het dashboard was aan het einde van zijn latijn (Jurre zijn woorden).

Probleem:

We willen stabiel aan de kaartentafel kunnen zitten. En daarnaast willen we dat alle apparatuur strak ingebouwd is, werkt en geen gaten achter laat in het dashboard.

Oplossing:

Om de klus niet te groot te maken besloten we om de huidige situatie zoveel mogelijk hetzelfde te houden. Dat betekent dat we in de huidige opzet een “inschuif” wilden creëren en de apparatuur in grote lijnen op dezelfde plek hebben behouden.


Before and After:


De klus:

Het zithoekje:

In de navigatiehoek zaten ook de schakelpanelen, flink wat apparatuur en de omvormers (24V-230V en 24V-12V). Alles hebben we er uit getrokken en losgekoppeld. De grote lijnen stonden heel simpel; 2 van de 3 onderkasten er uit, en daarna de zaag er in. Daarmee was in grote lijnen een inschuif plekje gecreëerd. Maar toen begon het aftimmeren en dat duurde langer. De tafel bestaat uit een klep met eronder opslag voor documenten en navigatie-attributen. Aan de rechterhand is een geul gemaakt om pennetjes etc op te slaan.

Het dashboard/apparatuur:

Het oude paneel en wand heb ik er helemaal afgehaald en heb dit allereerst vervangen door een nieuwe dekplaat. Ik wilde graag makkelijk bij de achterkant van de apparatuur en de schakelpanelen komen. Daarom heb ik 2 deurtjes uit de dekplaat gezaagd met een inval cirkelzaag. Deze heeft als voordeel dat je een rechthoek kan uitzagen met rechte lijnen. Een decoupeerzaag geeft heel moeizaam een kaarsrechte lijn en heeft een “inzaag”  plek nodig waar je begint met zagen waardoor je die altijd herkent later. Een normale cirkelzaag heeft inzaagsnede nodig waardoor je geen rechthoek er uit krijgt maar ook een extra zaagsnede zichtbaar hebt. Deze deurtjes zijn aan de onderkant met een scharnier vast gezet, een drukknop is geïnstalleerd bij de rechter deur en hiermee hebben we 2 deurtjes. Rechter deurtje geeft toegang tot de achterkant van de schakelpanelen. En als deze open staat kun je ook het linker deurtje openen waar de achterkant van apparatuur bevindt. Daarnaast hebben we nog een gat in de linkerwand dicht gemaakt om deze voor te bereiden om de navigatieapparatuur en touchscreen in te bouwen.

Omdat we de hele kaartentafel open hadden liggen was dit het moment om ook de “achterkant” volledig strak te trekken. De eerste verbetering was hier al geweest maar nu hebben we de kans gegrepen om alle koppelingen en de spaghetti te vervangen door mooie DIN-rails en rijgklemmen, een hele klus op zich (lees hier XXXX).

Benodigdheden:

  • Invalcirkelzaag
  • Veel hardhouten planken en balken, van klein tot groot.
  • Veel schroeven
  • Verzink-tool

Hulp/advies:

Jurre zijn eerste grotere interieur klus en Herman heeft enorm geholpen hier. Dank voor de hulp!

Learnings:

  • Invalcirkelzaag (handcirkelzaag met inval functie) is een key tool.
  • Aftimmeren kost heel veel tijd: een heerlijke learning van een beginnen, maar wij hebben dit onwijs onderschat.
  • Investeer in schroeven en hout als je begint met houtwerk: Ik ben een klusser die uitdenkt terwijl hij maakt. Schroeven en het hout komt altijd ergens wel van pas. Heen en weer naar de bouwmarkt tijdens de klus kost enorm veel tijd.