In een lange rij verplaatsen ze zich langs de andere lichtjes. Elf felle witte lichten in exact 1 lijn bewegen zich van het zuid-westen naar het noord-oosten hoog over ons heen. “Ja inderdaad, dit moeten wel satellieten zijn”, zeg ik tegen Suus. Het is 3 uur ‘s nachts en Suus heeft me net afgelost. Als ik mijn tanden aan het poetsen ben roept ze me, om buiten te komen kijken. Satelieten, is onze enige verklaring die we kunnen bedenken.

Terwijl ik in bed kruip bedenk ik me dat dit wel eens het nieuwe project SpaceX van Elon Musk zou kunnen zijn. Hij lanceert honderden mini satelietjes komende maanden om zo overal ter wereld mobiel internet te kunnen faciliteren. Prachtig als je je realiseert dat 30 jaar geleden GPS nog nauwelijks bestond voor de particuliere zeiler. Nu varen we de oceaan over met een redelijk betaalbare satelliettelefoon en komt zo deze flessenpost, a la 2020, in jouw mailbox. Vertrekken er over 2 jaar mensen die hun normale telefoon abonnement gewoon kunnen blijven gebruiken en op instagram, facebook en Whatsapp inloggen??

Terwijl ik me lekker infrummel, een paar extra kussens gebruik om me vast te leggen tegen het geschommel van de boot, schrik ik ook. Dit waren pas 11 satelietjes. De plannen van Musk en ook andere partijen zijn vele, vele malen groter. Als dit soort plannen door gaan, vertrekken er over 2 jaar mensen voor de oversteek terwijl ze bijgelicht worden door duizenden bewegende lichtjes aan de hemel. Kunnen zij dan nog uren lang turen en mijmeren onder de sterren zoals wij vele nachtwachten doen? Als de felheid van deze satelieten vermenigvuldigt, zie je alleen de felle sterren nog en is de hemel hetzelfde als een zaterdagnacht in Amsterdam.

Een andere Nederlandse vertrekkers boot heeft van een vriend toegang gekregen tot een privesatelliet, die hij met werk of onderzoek eens had gelanceerd. Prachtige ontwikkelingen en ik krijg er op dat moment een gevoel van trots van. Wij, de mens, bedenkt dit en voeren het uit. Maar terwijl ik hier in bed lig en ik Suus buiten de genua hoor aandraaien, zie ik ook de andere kant. Wat een rotzooi moet het daarboven zijn over een aantal jaren… En als je de sluitertijd instelt van een foto van een sterrenstelsel heel ver weg, en er opeens een spaceX Telcom satetellietje voorbij schiet… Het blijft toch altijd lastig. Veel mooie ontwikkelingen komen ook met negatieve gevolgen. Gelukkig zijn we creatief genoeg om daar ook weer een oplossing op te verzinnen. Als onze kinderen later niet de oceaan oversteken, maar de “grote oversteek” naar mars of pluto maken, zullen ze wel een GPS systeem hebben waarmee ze de mini satelietjes kunnen ontwijken. Een AIS voor satelieten?

J

Sent from Iridium Mail & Web.