Een vallende ster valt recht voor de boot en aan de zijkant bruist het lichtgevende water langs de boot. Zojuist is het weer pikkedonker geworden terwijl er nog wel visnetten in onze vaarroute liggen. Deze liggen erg diep maar de boeien die de vissers aangeeft waar de netten liggen kunnen we vervelend blijven steken achter onze anodes of in het ergste geval in de schroef komen en motorproblemen veroorzaken. Ik leun op de daghouse en blijf turen in het donker. Langzaam maar zeker zie ik steeds meer in het volledige vlakke water. Het motoren geeft nog veel onrust, het vertrouwen moet nog groeien in de motor en aandrijving, maar een oceaan als een spiegel is wel prachtig. Ze heeft zo veel gezichten. Na 1,5 uur geen vissersnet meer gezien te hebben durf ik met vertrouwen weer te gaan zitten. De netten zijn er niet meer, of ik zie ze niet.

We zijn op weg richting Faro en varen langs de Algarve. Suus haar ouders komen ons hier opzoeken. Gister vertrokken we uit Seixal bij Lissabon, een heerlijk idyllisch plekje die ons eindelijk de gewenste ontspanning bracht, totdat we besloten de vloer uit de WC open te breken om toch het laatste stukje bilge (huid van boot) te checken. Over intuïtie en voorgevoel gesproken vonden we daar een op het oog erg slecht roestig plekje. We besloten direct dat we om verder te kijken naar dit plekje het water uit wilden. Stel dat we opeens dat laatste stukje staal weg zouden trekken en er water in de boot zou lopen? Na 2 nachten wachten en slecht slapen konden we het water uit en het plekje eens goed te grazen nemen met een hamer. In mijn dromen die 2 nachten had ik er al meerdere malen doorheen gedrukt, en was het alleen nog de antifouling verf aan de buiten kant die ons redde van een zinkende boot. Maar al hamerend bleken deze dromen duidelijk bedrog en kwamen we er niet doorheen. Omdat roest putvormig kan zijn (kleine ronde putjes) was het zaak om echt alles helemaal goed schoon en roestvrij te maken om visueel maar daarna ook met ultrasone geluid meetapparatuur de dikte van het staal te meten. Volgens de keurmerken mag je 30% van je huiddikte verliezen door roest, bij meer heb je een probleem. De oplossing is dan om een stuk van de huid uit te slijpen en een nieuw stuk staal er in te lassen. We werden al bang voor ons weekendje met Suus haar ouders. Na wel honderden meetpunten genomen te hebben opende we ’s avonds laat een biertje. Het was allemaal goed en we zaten nergens over die 30% heen. Volledig vertrouwen in de huid, een laag epoxy primer en ook al wat “wachtklussen” later konden we weer bij hoogwater het water in. We vertrekken precies op tijd naar Faro en het lijkt alsof ons weekendje met Suus haar ouders nog niet in het water is gevallen.

“Ai, we hebben ergens een lekkage. Ik weet niet precies wat het is, diesel of water”.  Vlak voordat ik naar bed zou gaan check ik de motorruimte nog even en zie water druppelen uit het plafond. Het lijkt vanuit de bun te komen waar ook een van de dieseltanks zit. We besluiten de hele bun leeg te halen; fietsjes, tassen met lijnen, ons drijfanker, een zonnekleed, alles gaat er uit. Suus duikt de bun in en geeft alles aan en ik til alles naar binnen. Wat we alleen vergeten is dat de boot heen en weer beweegt. We zitten op open zee. Nadat ik net een grote tas met lijnen naar binnen heb gezet kijk ik naar buiten en zie ik in een split second Suus haar hand op de opening en zie ik vertraagd de deksel dicht vallen. Een rilling trekt door me heen en ik sprint naar buiten. Als ik de klep open zie Suus in elkaar gedoken met een van pijn getrokken gezicht zitten. Pff dit zal toch niet, minimaal 15 uur varen naar land. Het stalen deksel niet licht, en erg puntig. Kan me bijna niet voorstellen dat ze niks heeft gebroken. De koude biertjes worden direct uit de koelkast gehaald als koeling en in eerste instantie lijkt het redelijk goed te gaan maar dan begint de pijn te komen. Gelukkig blijkt na de nacht dat ze haar hand nog redelijk kan bewegen en na aankomst in Faro en een bezoekje aan het ziekenhuis lijkt ze heel erg geluk gehad te hebben. Geen breukje, waarschijnlijk een kapsel of een spier die een grote klap heeft gehad maar geen gips. 20 uur later komen we aan in Faro en 5 uur later komen Suus haar ouders. We hebben het op een of andere manier weer geflikt. Just in time!