Dag 3:

De derde dag in “quarantaine”. We besluiten te kijken of we nog naar de Carrefour kunnen. Met een formulier in de hand stappen we op de kant. Het is rustig maar met een ander stel die met de bijboot aankomt voelt het nog niet uitgestorven. Het is heerlijk om even de benen te strekken. De jerrycan voor de benzine laten we nog even staan in de bijboot en gaan eerst op verkenning. Na 100 meter komen we al een politieblokkade tegen die alle auto’s stopt. Het leeft dus toch echt wel! 

In de rij bij de carrefour staat iedereen ver uit elkaar. Als ik snel naar de Digicell winkel (een Caribische telefoonprovider) loop waar het rolluik half open staat antwoorden ze direct dat ze niet open zijn. Tegelijk zie ik dat ze alle schappen aan het leeghalen zijn en in dozen stoppen. Zouden ze dat uit voorzorg doen?  In de rij bellen Suus en ik beide met de Oma’s. Wat een raar gevoel dat je zo ver weg bent van de belangrijke mensen in je leven. Het is dan net de dag dat Rutte 2 uur later bekend maakt dat alle ouderen huizen op slot gaan. Mijn oma vertelt voordat wij de speech horen al dat haar huis dat op dat moment al gedaan heeft. Het voelt volledig logisch voor ons. Waarom vertelt minister de Jonghe dan dat hij het “een enorm heftige en ingrijpende maatregel” vindt? Het is grappig om te merken dat je vanuit een totale lockdown ook anders kijkt naar maatregelen in Nederland. Had ik anders gereageerd als ik zelf in Nederland had gezeten?

Als we terug zijn op de boot duik ik het zwemplateau op om daar kurk op te leggen. Het roestvrijstaal wordt enorm warm in de zon.

Dag 4:
Om half 9 ‘s ochtends is er op de marifoon een “cruisers netje”. Annie, de admin, vertelt en vraagt informatie. Hier horen we dat er vanaf nu echt alleen per persoon in een bootje naar het land mag. De boete is verhoogd van 135 euro naar 365 euro. Een Amerikaan spreekt uit dat hij zich zorgen maakt over een boot die net aangekomen is uit Kaapverdie. Hij geeft aan duidelijk een signaal af te willen geven dat ze niet aan wal mogen. “When they came from Cape Verde they already had their 2 weeks of quarantaine”. Deze bange reactie wordt al snel gerelativeerd met een terechte opmerking dat deze boot al duidelijk quarantaine heeft gehad, omdat ze lang onderweg zijn geweest. Al snel wordt er ook opgeroepen om deze boot juist te helpen. Zelf al zouden ze in quarantaine moeten, we moeten er voor elkaar zijn spreekt er overduidelijk uit dit netje. Fijn om te merken dat deze stemming overheerst boven angst en paniek.

We mogen officieel niet meer bewegen met de boot. Alleen in onze bijboot mogen we met een formulier de broodnodige dingen doen. De boetes zijn dus verhoogd en we mogen het land niet meer uit. Wel gaan er nog vluchten het land uit. De opvarende van het schip van Pieter en Maria kunnen nog gewoon naar Nederland vliegen, ook kiezen zij zelf om snel naar Nederland terug te vliegen.

Ik duik de kluslijst in en maak het zwemplateau af. Ook duik ik in de tekeningen om de omvormer van 24 volt naar 230volt nu op het “boordnet” aan te sluiten. Zodat we niet met onze waterkoken in het motorhok hoeven te staan. Suus gaat met formulier naar de kant om potgrond te halen. We hebben allemaal zaadjes en stekjes die ze graag wilt planten. Als we hier een tijd moeten zitten waarom niet gewoon een eigen groentetuintje beginnen?

Voor tijdschrift Zeilen heb ik een klein artikeltje geschreven over de “quarantaine in het paradijs”. Leuk om te lezen? https://www.zeilen.nl/nieuws/actueel/quarantaine-in-het-paradijs/

<  Het roestvrijstaal op het zwemplateau wordt in de zon erg warm. Ondanks dat een eitje bakken straks misschien interessant is als we problemen krijgen met onze gasvoorraad kiezen we ervoor het te bedekken met kurk. Dit zijn de leuke klussen die de boot weer een stukje mooier maken!