We zijn landrotten

Ik stap de douche uit en sla een grote badhanddoek om me heen. Ik hoor Suus vragen vanuit de ge-aircode slaapkamer of ik een glaasje water wil meenemen. De was hangt in onze tweede slaapkamer te drogen en ik doe de schuifpui van ons balkon nog even dicht……

In september groeide de onrust in het Atlantische Basin en er was geen uitzicht dat landen om ons heen open zouden gaan. We gingen samen eens spreekwoordelijke, misschien ook wel letterlijk, om tafel zitten. Saint Vincent en de Grenadines zijn prachtig maar we waren ook wel klaar om door te varen. De eilanden zijn ook erg duur. “Wat zijn de opties?”, was de vraag ter tafel. Noordelijker varen verhoogd de kans op orkanen en eigenlijk is er ook nauwelijks wat open, zuidelijk varen kan niet heel veel verder dan Grenada, en daar moet je in quarantine. De ABC eilanden liggen westelijk en zijn officieel uit de “Hurricane Belt”. Dat betekent dat de kans op orkanen heel erg klein zijn, echter later terugkomen naar de oostelijke Carieb is weer erg lastig met een wind die altijd uit het noord-oosten komt. En met een zeilboot kom je niet tegen de wind in, en een stroming richting het westen maakt het nog lastiger. 

 

We hadden ondertussen al besloten om niet in januari 2021 naar de Stille Oceaan te gaan, maar het jaar daarna. We blijven een seizoen/jaar extra in de Caribische zee. Door Corona hebben we nog veel te weinig gezien van de prachtige eilanden in de Caribische zee, en daarnaast is de onzekerheid in de onmetelijk grote Stille oceaan van gesloten, sluitende dan wel regel-veranderende landen in deze Corona tijd te groot. Het besluit geeft veel rust, we hoeven even niks en we nemen de tijd. Dit jaar staat in het teken van genieten van de Carieb. Nu kunnen we ook nog wat extra budget opbouwen voor onze reis over de Stille Oceaan, waar internet waarschijnlijk veel lastiger te vinden is. 

^ We besluiten tijdens het orkaanseizoen toch niet door te varen naar Panama maar nog 1 jaar extra in de Carieb te blijven.

Dit verhoogde budget wordt echter door de volgende keuze gedeeltelijk ook alweer opgegeten. We besluiten namelijk tijdens een van onze “captain meetings” dat we een onderweg-refit gaan doen. De planning was om dit te doen voordat we het Panamakanaal door zouden gaan naar de Stille oceaan, waar onderhoud en reparaties duur en erg lastig kunnen zijn. Nu zijn we een jaar langer in de Carieb en zonder veel mogelijkheid tot “cruisen” (hoppen van het ene eiland naar het andere), ons idee van reizen. Een perfect moment om dan maar een “pauze” te houden, de boot op de kant te zetten en veel onderhoud en nieuwe klussen te doen. Door het heftige orkaanseizoen durven we de boot niet op de kant te zetten in de “hurricane belt”, het gebeid waar tot 1 november de orkanen ronddwalen. Een boot op het droge heeft weinig uitwijkmogelijkheid. Daarom varen we half september in 4 dagen naar Curaçao.

> Yndeleau wordt bij Curacao Marine op de kant gezet en de kluslijst is weer heropend.

Na een langzame, en hele rustige tocht komen we uitgerust aan in Curaçao. Zeilboten Zoma, Temanua en L’Alchimiste verwelkomen ons, drie bevriende boten. En binnen de kortste keren zitten we ook weer heerlijk met Olivier en Isabel van zeilboot Galena te borrelen. Zij besloten na een onwijs gezellig lockdown samen in Martinique dat ze niet naar Nederland terug zouden varen, maar zijn naar dit Nederlandse eiland gevaren om te gaan werken als consultant en advocaat. Daarnaast krijgen we steeds meer berichtjes van mensen die ons volgden of die we via via kennen. Ons sociale netwerk maar ook het netwerk waarbij je de juiste plekjes weet voor onderdelen etc begint zich al snel te vormen.  Waar het begon met “alleen wat onderhoud”, groeide de kluslijst enorm. We besluiten de badkamer er uit te slopen en opnieuw te bouwen, we halen de as en schroefasafdichting er uit en gaan deze vernieuwen omdat hij maar blijft lekken, we gaan een watermaker installeren (van zeewater kunnen we straks drinkwater maken), we krijgen een wasmachine, het onderwaterschip moet gerepareerd, we designen een nieuwe ankerroller, we pakken alle roestplekjes aan en zo gaat de lijst nog wel even door. Na twee periodes van totale chaos van de boot in Nederland besluiten we om te kijken of we nu voor een goede prijs een appartement kunnen huren. Binnen de kortste keren hebben we een fantastisch, betaalbaar appartement, een grote auto en staat de boot op de kant. Doordat Suus een aantal vette nieuwe opdrachten krijgt verdelen we de taken. Ik sta elke ochtend om 6 uur op de werf aan de boot te klussen, en Suus klapt haar laptop open en kan met goed internet veel meters maken qua werk.

Ons gestructureerde landleven is weer even terug. Nu ik dit schrijf op zondag (twee weken voordat deze blog online komt helaas) hebben we lekker weekend. Ik heb vanochtend een klein verf rondje gedaan, en daarna hielden we een heerlijk uitje met Jeroen, Tina en kleine baby Teddy. Heerlijk om ze weer te zien! Het voelt even als pauze maar ook weer als een ander leuk deel van onze reis. We zijn weer landrotten en dromen om weer op het water te leven. Het versterkt ons gevoel dat we met onze reis “op de goede weg zijn”, maar tegelijkertijd merken we ook dat we een makkelijke douche en een airco in de slaapkamer wel erg lekker vinden als het meer dan 35 graden is na een dag in de zon schuren. Moeten we dan misschien toch ook maar een airco inbouwen…?

^ De kluslijst groeit nog steeds.

Heerlijk om weer oude zeilvrienden te ontmoeten hier in Curacao.

Bijna alles breken we uit de badkamer. De douche vloer was niet waterdicht, de toilet stond wiebelig, er was nog geen raam, de kast was irritant. Van alles waardoor we nu ervoor hebben gekozen alles er uit te halen en de gehele badkamer opnieuw op te bouwen.

We proberen de weekenden vrij te houden om leuke dingen te blijven doen.

We splitsen de grote watertank in 2-en (van 1000 Liter naar 2 keer 500). Suus smeert hier de watertanks van binnen weer in met cement.

Jeroen, Tina en kleine Teddy (3mnd) zoeken ons op. Onwijs cool om ze weer te zien en kennis te maken met Teddy. We leven onze droom maar missen ook enorm veel…

We hopen dat we snel weer het water in kunnen. Landrotten is weer even leuk, maar we zijn toch echt waterratten!