YAY! Today, we celebrate our HALF WAY POINT!! So awesome, from now on we count down instead of up. It’s kinda unbelievable to be at sea for already 12 days…! And still, we’re not bored. Nope, we do not have a topspeed. We are very cautious of all materials, and safety matters most. Furthermore, our Yndeleau is quite a fat lady with over 20tons 😉 We expect to take another 12 days to arrive at Barbados. We still have 1350Nm to go (that’s almost 2500km). All is well aboard. Still have plenty of water, fuel (we didn’t motor at all), fresh fruits and veggies (keeping them in boxes below the table works great), and we sleep well most of the time. Thanks for following along, we really look forward to connect again, this one-way communication is the only thing that gets a bit boring 😉 Sent from Iridium Mail & Web.
Een dag van te voren had ik van een oude chipzak een nieuw lokaas gemaakt. Was er best trots op. Met een klein loodje, 2 blinkertjes en 2 grote haken had ik iets geknutseld dat door her water trekkend redelijk uit zag als een interessant vis achtig ding. En nu ratelde de hengel als jewelste. De vorige dag toen het net donker was hadden we ook al beet. Beide met onze hoofdlamp op in het pikkedonker voelde we ons net deadliest catch. 20 minuten lang bleef ik de vis uit proberen te putten maar ik had nog. Ons ingehaald toen ik opeens een schrokje voelde en daarna geen getrek neer. Ik was hem kwijt. Gelukkig maar blijkt achteraf.
Terwijl de de molen ratelt haak ik mezelf in naast de hengel. Suus haalt de andere lijn binnen om ze niet in elkaar te laten komen. De hele nacht en dag heb ik al over technieken nagedacht hoe ik de volgende keer het niet ga verliezen. Meer lijn geven, hij moet uitgeput raken, de lijn mag nooit slap komen te staan, moeten we de boot wel of niet af remmen? Heb ik wel genoeg lijn op de molen… “ahhh Let’s do it.” Ik pak de hengel uit de standaard en voel direct een aanval. Wat een kracht zeg. Dit moet echt een beest van 2 meter zijn. Een half uur later zie ik een groen blauwe gloed door het water gaan. Dat is een heel stuk kleiner dan 2 meter lach ik mezelf uit voordat hij weer onder duikt en een volgende reeks aanvallen plaatst. Steeds als ik een klein beetje mag indraaien gaat hij weer tekeer en moet ik het dubbelen laten gaan. Na 45 minuten krijg ik de kans steeds wat op te draaien en krijgen we hem te zien. Het is een Mahi Mahi! Al jaren zie ik foto’s van mensen die dit vreemde
maar prachtige beest vangen onderweg. En nu zijn wij er ook zo dichtbij. Nog een klein stukje.
Uitgeput zit ik in de kuip. Het is naar goed dat jet gevecht gister niet op het dek eindigde in het pikkedonker. Het hele dek is nu weer schoon, we hebben zelf ook gedoucht en de mahi mahi ligt gefileerd in de koelkast. We did it! Het voelt mannelijk en goed om te weten wat je eet. Maar tegelijk voel ik me erg ongemakkelijk. Zelf een vis vangen en in filet omtoveren is wat anders dan bij de Albert Hein een visje kopen. Als de vis dood is heb ik er geen moeite meer mee maar als het moment is gekomen dat hij op de boot ligt ben ik misselijk en moet ik mezelf er echt toe zetten. Op deze reis geven we de vis een naam. Als we eten bedanken we Frits. Nu ik er over na denk hebben de makrelen in het Kanaal ook Frits geheten. De naam maakt eigenlijk niet uit. Het voelt goed om Frits te bedanken.
We zijn inmiddels bijna halverwege. Vanmiddag veranderden we de koers meer naar het westen. We koersen nu recht op Barbados af. We varen met de noordoost passaat richtong de overkant. Deze noordoost passaat waait onder 20 graden latitude het meest stabiel. Daarboven liggen veel windstiltes en daarom hebben we eerst koers gezet naar het zuid westen. Door een aantal depressies in het noorden van de Atlantische Oceaan liggen de windstilte afgelopen tijd nog iets zuidelijker dan normaal. Maar nu lijkt het licht op groen om rechts af te slaan en een goede koers uit te zetten naar Barbados. Op naar witte stranden, palmbomen en prachtige ankerplekken. Nog 2880 kilometer te gaan.
You’ve seen it in films. The Matrix, or Black Mirror, or Stranger Things. The main character stands in a place of absolute nothingness. The Other Side. The Upside Down. I really do not remember all of those names, but the feeling and image is pretty much the same. And it is exactly what I’m experiencing right now at my night shift. We are about 1/3 on our ocean crossing. It’s a very dark night, there’s no moon and clouds cover the stars. The wind just went down to a small breeze, the waves are hill-like: soft and gloomy. We fastnened the sails so they don’t bang or flap. The boat is rocking and slowly moving at a steady pace. The gps shows a forward motion, but all I feel is us tumbling around in the black nothingness. It’s not scary at all, funny enough. You don’t see anything, so nothing triggers you’re fear. It really is a weird experience. When I look in the water, I see small alges lighting up when the boat movement hits them. Leaving them behind is the only reference of speed. The boat is fully glued to the ocean, like movements through oil. You don’t hear blobs or other water movements, no water smashing against the hull. No sizzling waves braking. Just only motions in the dark void. You know it will change. But for a moment, it feels like there is no time. It was really a spacy, maybe almost a womb-like experience!
Suus
ps. The photo attached shows actually a ‘big’ moon on a very bright night! It’s still the best image to visually describe my experience and to show a bit of the darkness 🙂
When you ever have been on a verrrry long flight, you must have felt the unbearable impatience at a certain point, right? I do, at least. Any flight over 10 hours is just annoying to me. So… when we discussed to cross the ocean, which means 25 days and nights of traveling, I was kinda unsure if that would be for me. Is it doable? Well, let me share a bit of our daily things so you decide for yourself 😉 As for me: I do not have a choice atm, so… no, just kidding, I really enjoy it (most of the time!). The hours are just an indication, in reality, this varies a lot. But we try to have some schedule, this just feels good. The chill-time feels more rewarding this way.
• 09.00h: We have breakfast when we finish our night shifts. Making coffee, sometimes with fresh bread, or oats, or yoghurt. Doing a bit of tidying: making the bed, organizing the cockpit
• 10.00h: We take an extra nap when needed, sometimes we didn’t sleep well and we aim to make up for it during the day.
• 11.00h: Doing some boatwork! Such as: Checking all veggies and fruits to see if anything goes bad and needs to be eaten first, Fix something that broke (Jur has been very busy with the AIS antenna), Cleaning the boat, both inside and outside. Everything gets really salty, and we like to keep the cockpit as salt-free as possible since it is annoying to have salt all over yourself. Salt attracts water, so you become a sponge if you don’t watch out ;). Spotting other boats (only 2 so far) and have a little chat about the weather, Downloading the weather and determining the route, Mailing with our shore-peeps, Doing the dishes, Daily checks on the condition of crucial boat parts to spot wear and tear early on (such a long journey affects all materials heavily). Cleaning the solar panels to get the max amount of energy, Making yoghurt and bread, …. Plenty to do! We hope to add ‘catching and prepping fish’ soon, because so far: no luck.
• 13.00h: Fun time! Reading on our ereaders, Annoying each other (yeah that happens too), Writing blogs, Doing some freelance work if the sea is calm enough, Playing a game (haven’t done that before), A short workout, a little dance-off, reading through all the lovely cards from our farewell party, just staring over the water.
• 16.00h: waiting for the dolphins, sometimes a 0.0% beer when we feel like celebrating our progress, and making dinner! Yesterday, we had the most amazing dolphin show ever. It went on for about 3 hours, there were hundreds of dolphins all around us. They did all kinds of crazy jumps, some jumped as high as 4m. Backflips, “bommetjes” (Dutch), just crazy. We took a million photos to catch this moment, but no luck, they are pretty camera-shy (or we are just really bad photographers).
• 17.00h: dinner! Mostly one-pot meals, however, during calmer days, we even had dinner at the table with multiple dishes.
• 18.00h: Doing the dishes, securing everything for the night. Having a hot drink together, discussing the day. We realised that this ‘sit together and talk’ time is important, because days can just fly by without really connecting to one another. Can you imagine that, while you’re together on a boat?
• 19.00h: time for our night shifts! We take shifts of 3 hours. Jur starts, I go to bed first and take over at 22h. Etc. This way, we both get at least 6h of sleep. Both of us have trouble sleeping on the first shift. Your mind is still going crazy and you ‘see ghosts’. We frequently ask the person that keeps the watch: “is everything all right?”. I often have crazy dreams during this first sleep. I have asked Jur about whether he sees that ship without lights that’s in front of us, or whether he has seen that thing that is dangling on the boom. The mind is still so busy! On the second sleep, we both sleep so much better.
• All day long, we write our progress in our logbook. We note time, position, speed, course, the barometer pressure and any particularities. We adjust sails all day as well, we prefer to do so during daytime. If we need to adjust something at night, we put on our deck lights, so we have the best possible view.
With all of our activities, we have to follow the weather and movement of the boat. They dictate what is possible and what is not. Due to the heavy weather, we couldn’t take a proper outdoor shower. That just has to wait then. Same goes for bread baking: when the sea is too heavy, it has to wait. We learn to deal with whatever is coming your way.
Almost at 1/3 of our crossing! What an adventure. Thanks for following along!
Recent Comments